Sonbahar

Merhabalar,

Biliyorum biraz geç gelmiş bir yazı gibi görünebilir size, ne sonbaharı kışa girdik yahu diyebilirsiniz. Ama Kasım ayı bana her zaman sonbaharı çağrıştırıyor. Hem daha önce söylemedim ama İzmir’de yaşıyorum ve sonbahar çok geç geliyor buraya. Bugün kalkınca baktım ki hava kapalı, bulutlu aman hüzün çöktü demeyeceğim. Severim sonbaharı ve ağaçların sarı-kızıl yapraklarını döküşünü. Her şeyin bir zamanı var, hepimiz günleri sayıyoruz. Yazın yemyeşil, sanki hiç düşmeyecekmiş, hiç kopmayacakmış gibi dalına sıkı sıkıya bağlı aynı zamanda da insanlara gölge yaptığı için gururlu ve biraz da kibirli yapraklar, sonbahar geldi mi sararıp solmaya, yer yer aman ben yazın kibrimden eğilipte aşağılara bile bakmadım ne var ne yok diye utancından kızarmaya, eğilip bükülmeye, her rüzgar esişinde güçsüzleşmeye ve en sonunda da düşmeye başlamıyorlar mı. Her şeyin bir zamanı var, hepimiz zaman zaman aynı duruma düşmüyor muyuz ki. Severim sonbaharı, kışı, yazı, ilkbaharı, kendimden bir parça bulurum hepsinde. Görmeye çalışırsanız, ipuçlarını yakalarsanız, her nesnede, her olayda kendinizden bir parça bulursunuz, yağmur damlasında bile…